Вистината за Богомилот Радомир (Исус Христ) – Втор Дел

Марија и Радомир (Марија Магдалена и Исус Христ)

ФРАГМЕНТИ ОД НЕДОВРШЕНАТА КНИГА НА УБИЕНАТА СВЕТЛАНА ЛЕВАШОВА – “ОТКРОВЕНИЕ“:

– Кажи ми , Север, што се случило со Марија Магдалена? Живи ли се некаде на земјата нејзините потомци?

– Секако, Исидора….Веднаш рече Север, и ми се чинеше дека му беше навистиана драго што ја промени темата….

– После смртта на Христа, Магдалена ја напушти таа сурова, злобна земја, која го отргна од нејзе најдрагиот на свет човек. Замина, одведувајќи ја со себе малата ќерка, која во тоа време имала само четири години. А нејзиниот осумгодишен син тајно е одведен во Шпанија од Витезите на Храмот, за тој да остане жив и да го продолжи родот на својот татко. Ако сакаш, ќе ти ти ја раскажам вистинитата приказна за нејзиниот живот, бидејќи тоа што денеска на луѓето им се кажува е за неуки и слепци….

Овие убави витражни прозорци ги прикажуваат Радомир и Магдалена со нивните деца – синот Светодар и ќерката Веста. Тука има уште еден интресен детал. Свештеникот во близина на Радомир носи католичка службена облека која што неможе да биде пред 2000 години. Ова единствено се појавува во 11-ти или 12-ти век што докажува дека Исус-Радомир е роден во 11-ти век.  

Климнав со главата кон Север.

– Те молам кажи ми ја вистината….Раскажи ми за нив, Север….

Неговите мисли отидоа некаде далеку, далеку нурна во далечниот свет, прекриен со пепелот на вековите, и интимните спомени. И беше тоа неверојатна приказна…– Како што ви реков вам од порано, Исидора, после смртта на Исус и Магдалена, сета нивна светлост и тажен живот ги исфарбаа со бесрамни лаги и ги пренесуваа овие лаги на потомците на оваа чудесна и храбра фамилија…..На на нив ја “спуштија” туѓата вера. Нивните чисти образи беа опкружени со животите на страните луѓе, кои веќе тогаш не беа живи…..во устата им ставија зборови кои тие никогаш не ги рекле….Тие се одговорни за злочините, кои ги направила туѓата вера, лажлива и криминална, која никојпат не постоела поодвратна и позлобна на овој свет….

*** 

Изминале многу, многу години после состанокот со Исидора….И сега, сеќавајќи се на раните годините, бев во состојба да пронајдам (се наоѓа во Франција) интересен материјал, кој воглавном ја потврдуваат вистинитоста на приказната на Север за животот на Марија Магдалена и Радомир (Исус Христ), што мислам дека ќе биде интересно за сите кои ја читаат приказната за Исидора, а можеби дури и ќе помогне да се фрли малку светлост на лагите на “владетелите на својот свет”. За тој материјал може да читате во “додатокот” во поглавјето за Исидора.

* * *

Осетив дека од целата приказна му падна многу тешко на Север. Очигледно, неговата широка душа сеуште не се приземјила на таквата загуба и уште многу го болело тоа. Но тој продолжи понатака, веројатно знаејќи дека подоцна, можеби, нема да можам за ништо повеќе да го прашувам.

– Дали се сеќавате, Исидора, ви кажав вам дека Радомир-Исус никогаш немал никаква врска со лажните учења, за кои вришти христијанската црква? Тоа било потполно спротивно од она што го поучувал самиот Исус, а подоцна – и Марија Магдалена. Тоа биле луѓе со најголемо знаење, учеле за она што ние сме го учеле тука на Меторите (Манастирите и Храмовите во денешна Грција)….

Но Марија знаеше уште повеќе, така што таа можела слободно да го црпи своето знаење од широките пространства на всемирот, откако нас не остави. Живееле опкружени во близина со Ведуњите и надарените, кои подоцна ги преименувале овие луѓе во “апостоли”…во злогласната Библија тие биле стари, сомннителни Евреи….кои мислат, дека доколку навистина им затреба, можат илјадници пати да го издадат Исус. “Апостолите” во реалноста била Витезите на Храмот, не граден од човечки раце, туку создаден од големата идеја на Радомир – Духовнот Храм на Вистината и Знаењето. Овие витези на почетокот биле само деветмина, а тие се собраа на едно место за со своите најдорби моќи да го заштитат Радомир и Магдалена од тие чудни и опасни за нив земји, кои така сурово се поиграле со нивните судбини. А сепак, задачата на Витезите на Храмот истотака била да ја чуваат вистината, која ја донеле во “душите на паднатите” Евреи, овие две пракрасни, светли души, кои го дале својот дар и своите чисти животи за да има мир за сите, но и потаму на многу жестоката планета……

– Потоа, и “апостолите” истотака се сосема различни!? Какви биле тие? Можете ли да ми кажете за нив, Север?

Беше интересно што на некој момент дури успеа да ја “спушти” својата мака и страв, успеа за момент да ја заборави престојната болка….Толку сакав да ја знам вистината за овие храбри луѓе над кои лежат лаги долги петстотина години!!!

Исус ги брка лихварите и трговците надвор од Храмот, Графика од 1870 година. Графика од Густав Дор  (Gustave Dore)

Христ ги брка каматарите и собирачите на данок од Храмот, Ел Греко, 1570  (El Greco) 1570

Гонењето на Трговците од Храмот , Скарселињо, Scarsellino  (1580 – 1585)

Исус ги брка лихварите и каматарите од Храмот, од Теодор Ромбутс Theodoor Rombouts, 17-ти век

Истерувањето на менувачите на пари од Џото (Giotto), 14-ти век 

Христ ги истерува каматарите од Храмот, Валентин де Булоњ (Valentin de Boulogne), 1618

Чистката во Храмот, непознат уметник, 1570 

*** Од овие средновековни ремек дела можеме многу да видиме и научиме. Најрвин тоа е костимографијата и архитектурата, која не одговара на раниот век, туку напротив, на средниот век. Друго што можеме да заклучиме е дека Христ бил револуционер и бунтовник против феудализмот и сите неприродни и подмукли дејности поврзани со лихварство, каматарство и робовладетелство, активности кои се типични за Јудеот. Христ воопшто не бил онаков како што тоа сака да ни го представи Библијата, доколку ти удрат шамар во едниот, свретете му го и другиот образ. Таа подмолна јудејска покорнички психологија кај здраво разумен човек не проаѓа. Христ отишол во Констанипол (Ерусалим) токму поради таа зараза и сатанизам кои потајно го исповедале Левитите, свештенската каста на јудеите. Како што напоменав дека не постоеле 12-те апостоли, што всушност тие симболично од една страна представуваат 12-те хороскопски знаци, така оној кој го издал Исус-Радмир, всушност е “апостолот” што го носи името Јуда.

Христ го носи Крстот –  1515-1516, Хиеронимус Бош (Hieronymus Bosch), Музеј на Фина Уметност во Гент, Белгија

Па мене тоа ми делува симболично, дека всушност Јуда-Предавникот е само представата за Јудеинот, дека Исус-Радомир е предаден од самите јудеи-евреи, бидејќи бил навистина голема закана за нив и нивниот паразитски ситем на владеење, особено за највисоката каста на Левитите. Од тука јасно гледаме дека овој човек не бил само мек и кроток и полн со знаење и љубов, туку во себе имал и бунтовна и праведна жар да ја извади вистината на виделина и да им пружи отпор на овие немилосрдни социјални паразити.

Не дојдов да донесам мир, туку меч! 

Фреска од XIV век од Манастирот – Високи Дечани во Косово.  Радомир (Исус Христ) со витешки меч.

– Потоа, и “апостолите” истотака се сосема различни!? Какви биле тие? Можете ли да ми кажете за нив, Север?

– Ох, тие навистина беа прекрасни луѓе – Витезите на Храмот – Исидора. Заедно со Радомир и Магдалена тие го создадоа големото јадро на храброста, честа и верата каде го градеа светлото учење, кое некогаш го оставиел нашите предци за спасот на нашата Мајка Земја. Двајца Витези на Храмот беа наши ученици, како и потомците на воините на најстарите европски аристократски фамилии. Тие постанале храбри и талентирани волшебници и магови, спремни да направат се да го спасат Радомир и Магдалена. Четири  од нив биле потомци на династијата Меровинзите (Руси дојдени во Франција), кои истотака имале голем дар, како и сите нивни предци – кралевите на Франкија….Како и самата Магдалена, истотака се родени во оваа несекојдневна династија и гордо го носеле својот родовски дар. Двајца биле наши Волхви, кои доброволни ги напуштиле Меторите да ги заштитат со сопствените животи својот омилен ученик, Исус-Радомир. Не го издале во своите срце Радомир, дуру и кога знаеле што ги чека, и без каење тргнале со него. А последните од девете заштитници витези, за кој сеуште не се знае и никој не говори за нив, бил Исусовиот брат – Радан, син на Белиот Волхв….Тој бил тој кој можел да го спаси својот брат Радомир. Но го заштитил, нажалост, така што и самиот погинал…

Радан бил тој кој што бил помлад. Бил исклучително шармантен. Исто како Радомир, тој живел на Метори од неговите рани години со неговата мајка, Ведуњата Марија. Дали се сеќаваш Исидора, колку многу средновековни слики од разни познати автори се насликини каде Марија е представена со две деца речиси скоро на иста возраст? Поради некоја прична сите познати сликари вклучително и Да Винчи ги насликале. Многумина од нив, не ни разбирале КОЈ во реалноста го насликале.

Ведуњата Марија и нејзините деца Радан и Радомир (Исус Христ)

Јован Крстител (Радан). Црква во Лемо, Лангедок , Франција (Lemoux, Langedoc)

– Кажи ми, Север, дали тоа има некаква врска со легендата за близнаците, која кажува дека Исус имал брат близнак? Сум читала за тоа во нашата библиотека, и секогаш сакав да знам дали тоа е вистина или само уште една лага на “светите оци”?

– Не, Исодора Радан не бил близнак со Радомир. Тоа би било несакана екстра опасност за веќе доста комплицираниот живот на Христ и Марија Магдалена. Вие знаете дека близнаците се поврзани со силни енергетски нитки од своето раѓање и кога постои опасност по живот за едниот, тоа може да биде опасност и за другиот? – климнав со главата. – Потоа, мудреците не можеле да дозволат таква грешка.

– Па, сепак, не сите на Меторите го издале Исус?! – Весело викнав. – Не сите мирно гледале како тој отишол во смрт…?

– Па секако дека не Исидора…Ние сите тргнавме да го заштитиме. Да, не биле сите во состојба да ја остават својата должност….Знам дека не ми верувате, но ние сите го сакавме….и, секако, Магдалена. Не можеле сите да ја остават својота должност и да се одрекнат од се само заради еден човек, без обзир колку тој бил посебен. Дали ти би го дала својот живот за да спасиш многумина? Така мудрите останале на Метеорите да го чуваат светото знаење и да ги учат другите кои биле надарени. Таков е животот, Исидора….и сите тоа го прават, во склад со своите можности.

– Кажи ми, Север, зошто ги нарекувате кралевите на франките – Руси? Дали овие луѓе имаат нешто заедничко. Колку што се сеќавам, тие одсекогаш се нарекувале? – Франки…и подоцна Франкија постанала убавата Франција. Зар не?

– Не, Исидора. Дали знаете што значи зборот – Франки? Одмавнав со главата. – “Франки” едноставно значи – слободни. Меровинзите се северни Руси, кои стигнале да ги научат слободните Франки, со војничката уметност, да ја владеат земјата, политиката и науката (како што правеле и во сите други земји, за добробит на другите и учењето на живите луѓе). И тие правилно се нарекувале – Мираингли (Мира-в-Инглија, децата на Светата Првобитна Светлина). Но, секако, тогаш тие зборови, како и многу такви други, се “поедноставиле”… и потоа запонале да звучат како “Меровинзи”.  Така се создава нова “историја”, во која се кажува дека името на Меровинзите, потекнува од името на кралот на Франиките – Мерович. Иако името на кралот Мерович со тоа нема никаква врска. Освен тоа, кралот Мерович бил тринаесетиот од оваа династија на Меровинзите. И логично е, секако, да се нарекува целата династија според името на првиот крал, зар не?

Така, како и другите глупи легенди за “морските чудовишта”, кои, наводно го родиле светлото на Меровиншката династија. Очигледно, Темните сили, сакале луѓето да не го знааат значењето на владеачката династија на Франките. Потаму, тие се обиделе брзо да ги преименуваат и да ги претворат во слаби, несреќни и мизерни кралеви, лажејќи за светската историја.

Меровинзите, биле светли, интелегентни и надарани династии, доброволно ја напуштиле својата голема татковина и ја мешале својата крв со вишите династии на совремната Европа, за да се родот од тоа нови моќни магови на Родот и воини кои би можеле мудро да управуваат со државите и народите кои се населувале во тоа време, во полу-дивата Европа. Тие биле прекрасни магови и воини, можеле да ги лечат болните и да ги учат достојните.

Без исклучок, сите Меровини носеле многу долги коси, кои под било какви околности не смееле да ги кратат, бидејќи преку нив ја црпеле животната сила. Но, нажалост, тоа истотака им било познато и на Темните. Затоа најстрашната казна постанала насилното шишање на последната Меровиншка краслка фамилија од страна на црквата и папата.

Ги издал кралскиот благајник- Евреин, со лагите и подвалите натерувајќи во таа фамилија да се дигне брат против брат, син против татко, па тогаш лесно се играле со човечката гордост и чест….За прв пат во кралското семејстово на Меровинзите карпата се задрмала. И во непоколбливата вера во единството на Родот настанала длабока пукнатина….многувековната војна на Меровинзинте со противниците на родот, им се ближел крајот….Последниот вистински крал на оваа прекрасна династија- Дагоберт II, се покажал, повторно дека е убиен – тој умрел на лов во рацете на поткупените убијци, удирајќи го од зад грб со отровно копје. 

Резба од Св. Даговертовото убиство, од криптата во Stenay-sur-Meuse.

Еден од последните кралеви на Меровинзите – Хилдерик II, непознат сликар, копија од древен оригинал

Кралот Хилдерик III, Последниот Меровиншки Крал

Шишањето на Хилдерик III, Последниот Меровиншки Крал

Последниот Меровинг од Еварист-Витал Луминиас  (1822-1896)

И така дошол крајот (или поточно – избришана е) најнајдарената династија во Европа, која им носела големо знаење, светлсот и сила на европските народи. Како што можете да видите, Исидора кукавиците и издајниците во ниеден момент не се осудуваат да се борат отворено, знаејќи дека шансите за да победат искрено никогаш ги немале и нема да да ги имаат, ниту најмала шанса. Но лагите и злобота дури и најјаките ги победувале, користејќи ја нивната чести и совест во своја корист….без грижа за “смртта на својоите души поради лагите”. Така се уништени “вознемирените просветеници”. Темната страна отпосле смислила своја за нив погодна “историја”. А луѓето, за кој таквата “историја” настанала, веднаш лесно, дури и без обид да мислат, ја прифатиле…Тоа е, повоторно нашата Земја, Исидора. А јас сум стварно тажен и болен што не може да се “пробуди”…..

Мене срцетото ме болеше горко….Па, сепак, секогаш постоеле светли и силни луѓе, кои храбро но безнадежно се бореле за среќата и иднината на човештовто! И тие, како по правило, гинеле….Што било причината за таквата свирепа неправда? Што е тоа што секогаш се повторува смртниот резултат?

Крај на 2/17 дел.

ТЕКСТОТ ПРОДОЛЖУВА……..