Вистината за Богомилот Радомир (Исус Христ) – Прв Дел

17. (80). И ќе им го испратат Боговите…        Големиот Божји човек
кој ќе ја донесе љубовта, но жреците  на Златниот Бик
ќе го предадат на маченичка смрт.
И после смртта негова, ќе го прогласат за Бог…
и ќе создадат нова вера, создадена 
на лаги, крв и угнетување…

Перунова Веда, Круг Први, Сањтија 5

Ние речиси ништо не знаеме за тие херои, кои сите овие илјадници црни години се бореле против мрачините сили и не ги штеделе своите животи. Ќе говориме за Белите Богомили (Гностичари, Ведуњи, Жреци, Ведантисти) и нивните имиња кои се избришани од нашата историја. Дури и самото име – историја, отворено си кажува за потеклото на нашето минатото, однонсо дека влече корен од еврејската Тора, и речиси ништо или само во искривено светло за она што е надвор од нејзе, односно надвор од програмот на социјалните паразити, и ниту збор за славното минато на Словено-Аријските народи. Сега ќе се обидеме да ја прикажеме правдата и вистината за Радомир (Исус Христ), неговите вистински родители, неговата сопруга – Марија Магдалена, неговите браќа и сестри, деца и внуци…..

Ако во претходната наша објава објаснуваме на темата за неговиот хронолошки период на живот, во оваа објава ќе одиме подетално, односно за самиот негов живот и мисија. 

Најпрвин види за:

Наука или Фикција: Во кој век живеел Исус Христ?

Кога и каде навистина бил распнат Исус Христ?

Личноста, животот и борбата на Радомир – Белиот Богомил, каде сите ние денеска го познаваме под името Исус Христ – се јавува како една од најинтимните тајни на паразитскиот систем кој се обидува да доминра со нашата планета. Паразитите – Мрачната Елита се одлучиле да го превземат нападот на Словено-Аријското царство (за кое говоремве во претходните објави) пред скоро илјада години, во пресрет на пројавувањето на природниот феномен, на нам познат под името Сварогава Ноќ (“Златната Доба на Темнната енергија.”). За прв пат физичката суштина на овој феномен ни ја открива нам рускиот академик Николај Левашов (1961-2012, убиен од страна на социјалните паразити) во објавата “Последната Сварогова Ноќ” во 2006-та година. Оваа последна Ноќ траела околу 1000 години, а завршила во 1996 година. Со самото тоа полека но сигурно, започнала да изгрева Зората Сварогова, која сеуште настапува, и со тоа се повеќе и повеќе ни се овозможува пристапот кон духовната спознаја и ведската наука на нашите прапредци, пропорцијонално на тоа и силата на теминината и нејзините представници на лагата и илузијата, социјалните паразити – Црната Аристократија на Левитите познати и како Ашкенази Евреи и Хазари или пак подобро познати како лажните просветленици “Илуминатите” каде во вистинска смисла тоа е всушност тајното Братство на Сенките  , полека но сигурно се намалува и ќе се намалува допрва.

Непосредно пред Ноќта Сварогова во европските земји, во бившите западни покраини (провинции) на Словено-Аријската Империја, ќе биде уништена династијата на долгокосите и долгробрадите кралеви – Меровинзите (Миров-Инглите), каде потоа, долго време белата раса ќе биде контролирана од непријателите. Меровинзите во официјалната историја се представени со негативна репутација. Меровинзите се Руси од Тракија, кои пристигнале во западна Европа, да ги учат предците на Европејците (Вендите) на ведскиот поглед на светот, науката, уметноста, културата. Тие се обидувале да го подигнат нивото на повисок еволутивен развој, и да го споделат знаењето со луѓето кои биле во можност да го научат. Но во пресрет со Ноќта Сварогова преку долгите, подлите и крвавите операции на паразитите, династијата на Меровинзите била прекината,  (за ова пишува во Том – 2 во книгата на Николај Левашов – “Русија во искривено огледало – «Россия в кривых зеркалах» ” и во Том-1 во книгата на Светлана Левашова “Oткровение- «Откровение»“) и власта ја превземал мајордомот на Пипинидите и секако една од најмрачните фигури во историјата – Карло Велики кои започнале да ја одвојуваат земјата од огромната Ведска Империја на Словено-Аријците односно Светата Расенија.

Со почетокот на Ноќта Сварогова и ревитализацијата на слугите на паразитие – “избраниот народ” – Белите Арихеи (Богомилите, Катарите, Патарите и сл) очајнички се обиделе да го спречат ваквиот развој на геноцидот врз Словено-Аријските народи, знаејќи добро, дека ако нема Раси (Роси, Раши, Руси, не како термин за националност, туку термин за Раса)  на Мидгард-Земјата, “Големиот План” никогаш нема да го спроведат! Во прашање не се само милионите животи на Словените, во прашање е судбината на трилиони жители, во прашање е спасение за Големиот Униврзум, кои веќе 2 пати страдал, однсоно потполно се трансформирал (види во погл. «Большой “слоёный пирог» во Том-1 во книгата на Николај Левашов “Огледалото на мојата душа” – «Зеркало моей души»). Под овие околности Силите на Светлината не ги штеделе своите животи, бар за момент да го одложат крвавиот почетокот на паразитите и нивното влијание врз луѓето и да продолжат да го спроведуваат својот “Голем План”, како што тоа денеска ни е јасно на сите тука на нашава Мидгард-Земја, последната надеж за Универзумот.

Еден од таквите обиди да се запрат или бар да се одложат активностите на “избраниот народ” (јудеите – евреите), бил испратен кај нив во 11-ти век од нашата ера Богомилот Радомир – белиот архиреј од Белото Братство. Богомилите нормално од страна на Црната Аристократија која ќе го води и создава  “Христијанстовто” ќе ги прогласи Богомилите нормално за еретеци и копуци. Како завршил овој негов обид – тоа го знаат сите. Но ајде малку да се замислиме, колку лаги кружат околу овој човек и неговото семејство, колку прекрасни луѓе биле убиени од паразитите и нивните слуги, за да ја чуваат во тајност вистината за Радомир (Исус Христ), да ни ја наметнат паразитската Јудејска религија која покасно ќе го добие името Христијанство т.е. Јудео-Христијанство, како опиум за масата, и да не држат нас во мракот и незнаењето, најпрвин духовно да не поробат, а потоа и уништат целосно. Тие брутално заклале милиони Словени, и пред се ги уништиле Најсилните Луѓе – цветот и кремот на народот,оние интелектуалци кои поседувале висок степен на еволутивен развој, оние кои имале огромен потенцијал и мистично-магични способности, односно оние кои го чувале и развивале ведскиот (научниот) духовен систем на нашите прадревни предци. Темните Сили тогаш биле посилни, и вистинскиот лов на вештерите бил всушност ловот на највештите и најспособните, оние кои неможеле лесно да му се покорат на новиот поредок, што бил граден на лага и лукавост. Словено-Аријците и нивната родоверна ведска култура, заедно со нејзините чувари, постанала главната мета на паразитите. И тогаш започнала дегенерацијата и искривувањето на духовното семе, генетскиот код, јазикот, имињата и традицијата, храмовите, духовното наследство итн а се пласирала темнината, догмата и исривената полу-вистина. Многу древни хроники биле запалени, уништени или одземени. Искривувањето зело силен замав, намерно биле погрешно тумачени древните учењења каде им се препишувале крајно негативни и демонски одлики, а своите злочини ги правдале дека се свети и чесни, односно вистината ја прогласиле за лажна и демонска.

Непријателите толку многу се плашеле и го мразеле Радомир, што и после стотина години продолжиле да наслојуваат уште повеќе нови делови од лагата, па дури и со периодичното “потврдување” на нивната подлост со “научните” истражувања. Тука ќе се обидеме да ви ги представиме сите информации кои се однесуваат на Радомир и неговото семејство извадени од Том-1 од книгата на Светлана Левашова “Oткровение“, како и сите вистинити информации превземени од интернет. Светлана Левашова е убиена во Париз, 2010, под мистериозни околности, откако ги споделила информациите содржани во оваа нејзина недовршена книга, а за тоа подетално ќе говориме во последниот дел од оваа објава.  Многу работи сега можат да се најдат и на интернет. На пример, на прашањето “Каде Христ бил распнат” Гугл лесно ќе ви ја отвори статијата на Јарослав Кеслер “Каде Исус бил распнат и кога живеел Апостол Павле“, каде авторот убедливо покажува дека Исус-Радомир, е распнат во Цариград, и свештенството, креаторите на Јудео-Христијанството – ги корегирале нужните места во различните преводи на Библијата:

“…Цариград, Константинопол, или Истанбул. Цариград и неговата гола планина Бејкос – е местото на големата трагедија, наспроти Gul Gata – т.е. по-шведски “Златната Врата”, местото претворено во “Голгота” за Исус Христ. (патем тука постои, огромната гробница, за која се верува дека е закопан старозаветниот јудејски херој – Исус Навин, каде во западноевропските верзии на Новиот Завет го нарекуваат едноставно Jesus, односно Исус). Така што согласно со разгледаната фраза од Еванѓелието, Христовото распетие било од галатјанските-јудеи во Цариград, но не во денешниот Ерусалим…”

И понатаму:

“…Од горенаведеното, постанува многу веројатно да се спомене дека самата римска црква всушност се појавила единствено во XV-ти век, а “католичката” се појавила тек во XVI-тиот век. Новиот, вторичен Завет канонизиран како “отец-основател” на оваа”секундарна” црква Aпостолот под иметото Павле постанал самопрогласен акт “во името на Исус Христ”….”

Oваа информација ја потврдува и Николај Левашов во Том-2 во својата автобиографска хроника “Oледалото на мојата душта” – «Зеркало моей души». Во петтата глава тој го пишува следното:

“…Јас, исто така, им објаснив на своите слушатели дека се што е опишано во Новиот Завет, не се случувалo на Блискиот Исток, како што тоа се случило во градот, подобро познат на повеќето луѓе под името Константинопол! Конфузијата со името на градот јудејски го создале свесно и еве зошто. Во тоа време, Ерусалим не било име на одреден град. Како град, во кој се наоѓала управата на државата, како главна свештеничка столица, престолнина, капитал, главен управен град, како место, каде се наоѓала ставката на првосвештениците на било која религија, во древните времиња се нарекувал Ерусалим. Така што Константинопол, бил Ерусалимски град, односно како управен град, главен град. Затоа, секогаш имало неколку Ерусалими, согласно со бројот на првосвештениците!..”

Како што можете да видите, вистината секогаш излегува на виделина, иако се обиделе да ја сокријат или уништат непријателите на човештвото. Така и информацијата за Радомир излегла после неколку стотина години буквално од подземја. Освен тоа, тоталното прикривање на информациите не им помогнале ниту инквизицијата, ниту војните, ниту геноцидот врз Словените и Аријците кои биле постојано организирани од страна на непријателите во последниот милениум. Вистинската информација е добиена на таков начин што дури и самите паразити не можеле да замислат! Иако ја убиле Светлана Левашова на Петок 13-ти во 2010 година во Париз, таа сепак до детал успала да ги опише настаните во својата прекрасна и исклучителна книга – “Откровение“.

Информацијата добиена за Радомир (Исус Христ), Светлана ја добила од Исидора, венецијанската ведуња (не само што таа била задолжена за тајната, таа и многу од тоа и самата видела), и ја раскажала вистината за животот и борбата негова, каде детално тоа е опишано во 35-тото поглавење од нејзината книга. Животот на Исидора е маестрално опишан од страна на Светлана, кој сам по себе е многу интересен, многу необичен, и секако нажалост и трагичен, како и животите на многуте надпросечни и талентирани луѓе од тоа време (15-ти век наша ера). Меѓутоа ние ќе ги представиме само оние фрагменти од приказната на Исидора, која ја објавила информацијата за Радомир и неговите пријатели, неговото вистинско семејство и вистинска судбина. Приказната за Радомир започнува во 37-тото поглавје “Meтеора” и го опфатува речиси целиот остаток од првиот том на книгата. Информацијата за Радомир, Исидора ја споделува со еден “перфект-совршен” Бел Архиреј – Север, кој живеел во тоа време на Метори (манастир во денешна Грција) и се бавел со обука на талентирани луѓе, со надпросечни способности.

После Радомировото распнување во Ерусалимскиот Константинопол, тој бил прогласен за Бог на Вториот Никејски собир како во парламент од страна на Темните Сили и го искористиле неговиот лик за освежување на стариот ромејски Дионисов култ, каде Радомир (Исус Христ) е поставен централно на местото на Сонцето а неговите 12-те апостоли симболично представуваат 12-те хороскопски знаци. Но тоа ќе биди подоцна подетално објаснето, бидејќи приказната е прилично посложена отколку што можеме да замислиме….

Фреска со Христос во центарот на Зодијакот (Хороскопот – Тркалото на Старо Словенскиот Бог Хорс или по Египетски Хорус) , Манастир Декоулоу, Грција 

Христос во центарот на зодијакот. Во надворешниот круг представени се четирите сезони. Сликата е од 11-ти век, Северна Италија. (Од книгата “Херместки Музеј: Алхемија и Мистицизам” од Александар Руба) / Света Геометрија

Мурал со приказ на Зодијакот во Манастирот  Megistis Lavras на Планината Атос, “Светата Планина” на Халкидики, третиот крак, Грција. Купола, со представа на Исус Пантократор со симболите на 4-те Евангелисти (тоа се симболи за Елементите и Архангелските чувари-столбови) и околу него 9те ангелски редови. Надворешниот круг е представен со знаците на Зодијакот, сонцето и месечината немаат некое специфично значение единствено “рајските нивоа и ѕвездите”.

Фреска со представа на Зодијак во Црквата во Милиес, Грција

Мурал во манастирот во Агиос Орос – Атос, Грција  представувајќи го Бога внатре во Зодијакот.

Егзо-Мани, Платза, Πλάτσα: Црква во Агиос Јоанис, 12-ти век представа на Исус Христ внатре во центарот на Зодијакот 

Приказ на Зодијакот и месеците од Tetrabiblos на Ptolemaios (Птоломеј) Византијски (Источно Римски – Ромејски) манускрипт од 8-ми век н.е.  Geographia на Птоломеј, Рим, Biblioteca Apostolica Vaticana, Vat. gr. 1292 – fol.9 (Zodiakon)

Фреска од 17-ти век,  Cathedral of Living Pillar, Грузија  со приказ на Христ во кругот на Зодијакот…

Примери постојат уште многу, но мислам дека овие примери се доволни дури и за најглупиот христијанин да разбере дека денешниот облик на Христијанство т.е. Јудео-Христијанство е всушност исвитоперена и искривена полувистина каде главниот столб на оваа модифицирана религија е всушниост Паганизмот, поточно кажано Родоверието ондносно Старата Вера на нашите предци, каде во минатото “Раѓањето на Исус”, всушност е раѓањето на Младото Сонце, за време на Зимскиот  Солстициум – Краткоденицата на 21-ви Декември на Старо-Словенскиот празник Коледо, каде колото (зодијакот) се вртел и започнувало Сонцето повторно да расте и да добива сила. Христијанстовото  освен многуте Родоверни елементи тоа е модифицирано и со Јудеизмот. Затоа Христијанстовто и Исламот се всушност облик на Јудеизмот за не-евреите. Ондосно Христијанството и Исламот се Абрахамски гранки. А Библијата е делумно модифицира и представува омеканта верзија на Тората, наменета за не-евреите. Меѓутоа таа во себе потајно чува и веродостојни информации, и затоа треба многу внимателност и претпазливост.

Кај Старите Словени светиот празник Коледо-Коледе бил славен и бил толку многу почитуван што дури и со насилната христијанизација и наметнување на туѓата религија (инаку и самиот збор религија доаѓа од латинското religare, каде значи re-повторно, а зборот ligare – обединување, што значи повторно воспоставување на нешто) тој сеуште останал неискоренет и покрај многуте обиди на Црквата да го оцрни како пагански и како варварски. Па да, тој е навистина пагански односно Родоверен и нема тука ништо наметнато и туѓо, тој е природен тек на соларното движење. Меѓутоа Црквата и нејзините служители  се само изгубени овци Израелеви и ништо повеќе. Тоа се тешки простаци и доколку започнете да им ја разоткривате маглата во која се заубиле, тие ќе започнат да се бранат со догмите на нивната вештачка религија и набрзо ќе разберете дека само едната хемисфера им функционир,а онаа што е одговорна за емотивниот дел, додека онаа за логично размислување тотално им е закржлавена, и веднаш ќе приметите дека нешто помизерно од “свештените лица” – поповите не постои. Па уште пострашно е што во последно време се почесто ги напаѓаат оние души кои се занимаваат со ведските науки и техники наменети за баланс и спознаја како што се астрологијата, јогата, медитацијта и сл..сметајќи ги дури како демонски и ѓавослки. Каква перверзија и догма.

Да се вратиме сега на темата и да видиме напрвин кога Христијанстовто навистина се појавило и кој бил тој што страдал и каде бил распнат на крст.

Исидора, нејзините чувства, емоции и заклучоци. Но тоа не значи, дека Светлана во се се сложувала со Исидора и Север…

• Фрагменти од недовршената книга на убиената Светлана Левашова – “Откровение“:

-Нас не има малку Исидора. А ако ние интервенираме, не е исклучено, дека може да загинеме….И тогаш е полесно, за слабиот човек, да не говориме за тоа, како Карафа, да искористи се што чуваме. И на некој ќе му биде во рацете власта над сите живи. Ова веќе било еднашка…одамна. Светот речиси исчезна тогаш. Потоа – Жал ми е, но ние не се мешаме, Исидора, немаме право на тоа….Нашите славни предци ни се заветиле нам дека ќе го заштитиме знаењето на древните науки. И тоа е причината зошто сме тука. За тоа живееме. Не го заштитивме Христа тогаш. Иако сме можеле. Но сите го сакавме.

– Сакате да кажате дека има некој кој го познавал Христ лично!?…..Но тоа било многу одамна…Дури и Вие не можете толку долго да живеете!

– Зошто -одамна, Исидора? – Вистински се изненадил Север. – Тоа се само неколку стотина години наназад! И ние живееме долго, ти знаеш. Толку многу би можела да живееш и ти, само кога би сакала….

– Неколку стотина!? – Север климнал со главата. – Но тоа е легенда?!….Всушност, по него од неговата смрт поминале илјада години….

– Тоа е она што е “легенда” – ги симнал рамената Север – После се, ако таа е вистината, тогаш не би било потреба за “фантазијата” на Павле, Матеј, Петар, и сличните…По сето тоа, овие “свети” луѓе дури и никогаш не го виделе Христ! И тој никогаш не ги ни учел. Историјата се повторува, Исидора….Тако било и секогаш ќе биде, се додека луѓето не почнат конечно, да мислат со својата глава. Во меѓувреме, за нив ќе мислат Темните умови – и на Земјата секогаш ќе биде борбата за доминација…Север застанал. како да се обидува да одлучи дали да продолжи. Но после краткото разислување, сепак, повторно проговорил….

– Мислам дека Темните од време на време му даваат на човештвото нов Бог, бирајќи го секогаш помеѓу најдобрите, најпаментните и начистите….но од оние кој обавезно не се повеќе во Кругот на Живите. Така е само со мртвтвите, гледаш, многу полесно е да ги облечеш во “хаљината” на лажната “историја за неговиот живот”, и даму  го дадат на светот, кој го носи човештвото да ја” подржи” историјата. Ја мислам дека Темните, ги приморуваат луѓето да нурнат длабоко во незнаењето на Умот, плашејќи ги нивните души со страв од непосредна смрт, и ставајќи окови на нивната слобода и горд живот….

– Тоа е Темниот Круг, кој ги вклучува “сивите” Волхви, “црните” магови, финансијските генијалци (различни за секој нов период), и многу слични на нив. Едноставно – тоа е земското (и не само земското) единство на “Темните” сили.

– И не се борите со нив!? Вие говорите за тоа толку мирно, како вас да не ве занима!….Но вие истотака живеете на Земјата, Север!

Во неговите очи била смртна меланхолија, како нешто случајно да сум допрела нешто длабоко, тажно и неподносливо болно.

– О, ние сме се бореле, Исидора…И тоа како сме се бореле! Тоа било одамна…Како и ти сега, јас бев премногу наивен и мислед дека луѓето се должни да покажуваат каде е вистината, а каде лагата, и одма тргнував да се борам за правдината. Тоа е само “сон за иднината”, Исидора…човекот, како што гледаш, е лесно ранлив….премногу лесно подлегнува на ласкакње и лакомост. И разните други .”човекови пороци.” Луѓето најпрвин мислат на своите потреби и користи, па тек отпосле – за “другите” живи. Оние кои се појаки – копнеат да ја превземат моќта. Па, и слабите бараат силни заштитници, не се заинтересирани за својата “чистина”. И тоа трае со векови. Затоа во секоја војна, прво умираат најпаментините и најдобрите. А останатите им се придружуваат на “победниците”….И така тоа оди во круг. Земјата не е спремна да мисли, Исидора. Знам дека не се сложувате, бидејќи и вие сте премногу светли и чисти. Но еден човек неможе да го победи заедничкото зло, дури и толку силен како што си ти. Земјиното Зло е преголемо и своеволно. Еднашка се обидевме….и ги загубивме најдобрите. Затоа ќе чекаме додека не дојде вистинското време. Ние сме премалку Исидора.

– Но зошто не се обидете поинаку да се борите? Во војна која не ги бара вашите животи? Вие иамте такво оружје! Зошто не ги овластите таквите како Исус? Зошто не ја кажате на луѓето вистината? …

– Затоа што никој не сака да го слуша ова Исидора….Луѓето повеќе сакаат убава и мирна лага, нарушувајќи ја вистината на душата…Па сепак, не сакаат да мислат. Видете, дури и историјата за “животите на боговите” и Месијата, ги создале Темните, слична една на друга, до детал, почнувајќи од раѓањето па до смртта. Некогаш, кога бев како тебе – уверен, вистински воин – таа “историја” ме напнуваше со тие отворени лаги и разноличната алчност од која е создадена. Мислев дека тоа е голема грешка на “темните”…..Но сега, одамна разбрав дека таквата намерно ја создале. И тоа навистина било генијално…Мислам дека Темните премногу добро ја познаваат природата на “робувањето” на човекот. Но тоа е причината зошто луѓето, веројатно и потаму, слепо ги следат “боговите”, без сомнеж или мислење, без труд да се запрашаат макар за едно прашање….

Не дојдов да донесам мир, туку меч!

Фреска од XIV век од Манастирот – Високи Дечани во Косово.  Радомир (Исус Христ) со витешки меч.

Ние знаевме дека тие нема никогаш да се вратат, и дека никој од нас никогаш нема да ги види…Исус постанал непоколеблив воин. Тој жестото се противел на злото, како ти, Исидора. Но тој не беше доволно силен. – Север затиша….- Тој го повикал на помош својот отец, и тој провел часови разговарајќи со него ментално. Но отецот бил глув на неговите молби. Тој не можел, немал право да издаде, тоа што служел. И поради тоа морал да го предаде својот син, кој искрено и несебично го сакал – во очите на Север, на мое големо изнанадување, се појавија блескави солзи…- Откако го одбил неговиот отец, Исус, како што и ти, побара помош од сите нас….но му откажавме….Немавме право. Му понудивме да оди. Но тој остана, иако прекрасно знаеше што го чека. Се бореше до последен момент….Се бореше за добробитот на Земјата. Се бореше за Светлината. За луѓето, а во “знак на благодарност” после смртта го оклеветија, така што лажно го направија немоќен Бог…..Иако беспомошен, Исус никогаш не бил….Тој бил воин до коска, дури и како дете, тој повикувал на борба, тој ги ништеше “црните”, каде и да стигне, на својот трновит пат.

Север затишал, и мислев дека приказната е завршена. Во неговите тажни очи, така длабоко сиви, се јавуваше гол копнеж, за конечно да разберам колку е тешко да се живее, одбивајќи да им се помогне на љубените, светлите и прекрасни луѓе, одејќи кон сигурна смрт, и знаеејќи, колку било лесно да ги спасиш, достигнувајќи само со раката…А како е само неправедна нивната непишана “вистина” за тоа да не се мешаат работите на Земјата, додека (конечно еднашка..!) не дојде “правото” време….кое можеби никогаш нема да дојде….

– Човекот – сеуште има слаба волја, Исидора…..- изненадно повторно тивко проговорил Север. – А алчноста и зависта во него, нажалост, многу се повеќе него што може да ги поднесе. Луѓето сеуште не биле спремни да ги следат Чистите и Светлите – тоа им смета на нивнта “гордост” и многу лути, бидејќи премногу се разликуваат од “обичниот” човек. Темните, знаат тоа да го искористат, секогаш лесно ги насочуваат луѓето да ги фрлат и убијат “новите” богови. А потоа, достојно посрамени, ги враќаат тие исти нови “богови” како великомаченици, убиени по “грешка”…..Христос, дури и распнат останал премногу далеку за луѓето….и премногу чист….така што и после смртта луѓето со таква бруталност, без каење и жалење, го направиле сличен на себе. Така огнениот воин останал во човековото сеќавање како плашлив Бог, кои повикувал да се подметне левиот образ, кога ќе му го удрат десниот….Од неговата голема љубов – останало само исмејувањето…..Луѓето и потамо се глупи и злобни Исидора….Немојте да им се предавате! Дури го распнале Исус Христ, сите овие години не можат да се смират, уништувајќи го неговото име. Немојте да им се предавате Исидора!

– Но, дали мислите дека сите луѓе се глупи и злобни. ….На Земјава, има многу прекрасни луѓе, Север?! И не сите нужно го “фрлиле” Бога, верувај ми! Гледај во мене – зар не гледате? Ми треба жив Христ, како и неговата прекрасна Љубов – Марија Магдалена….

Север се насмеал….

– Затоа што – Исидора….се молите на други богови. Да, и во нив веројатно треба да се молиме! Секогаш се со вас и не можат да ве остават. Твоите богови – Добрина и Љубов, Светлина и Знаење, и Чистата недопрена Сила. Тоа се Боговите на Мудроста, а тоа е она во што ние се “молиме”. Луѓето не ги препознаваат сеуште. На нив и потаму им требаат други….На луѓето им требаат некои каде можат да се жалат кога се лоши; кој можат да го криват, некој кој што тие можат да го прашаат кога им треба нешто, кој може да им опрости кога ќе “згрешат”…Тоа е она што му е потребно на човекот…и ќе пројде уште многу време додека на луѓето им затреба таков Бог кој ќе направи се за нив, и уште повеќе – се ќе им биде опростено….Ова е баш згодно да би можеле да го одбијат, Исидора…Човекот сеуште не е спремен се да учи сам.

-Покажами ми, Север…..Реков со шепот. – Покажете ми, каков беше тој.

Воздухот наоколу се разбранил, искрите и влагата, ја отворија мистериозната невидлива врата. А тогаш ги видов!…Во голема камена пештера, две прекрасни русокоси деца, забавно говорат за нешто, седат на малата природна камена фонтана. Севетот околу нив изгледа среќно и сончево, ги апсорбира млазевите од тие прекрасни души, тивка радост….Детето беше гордо, високо и многу тенок за своите тринаесет години. Во него беснееше голема внатрешна сила, но во исто време, тој беше мекан и многу пријатен. Тој гледаше на светот весело и….многу мудро, како да има најмалку стотина години. Од време на време неговите плави очи сјајеа со продорна сива боја, и повторно блескаат со веселба, уживајќи со насмевка, љубејќи ја својата шармантна соговорничка…И девојката навистина беше неверојатно убава. Била како чист ангел, кои веднаш слегол од небото, загрнувајќи на градите, таа држеше стара, дебела книга. И очигледно за ништо не сакаше да ја пушти. Брановидната, многу долга златна коса ја врзуваше со плава и свилена трака, идеална за бојата не нејзината смеѓи, небесно-сини очи. Малите вдлабнатини на розевите образи изгледаа убаво и забавно како чистото мајско утро….Децата беа облечени во долги, снежно бели, исти облеки, обвиени со златен појас и изгледаа како прекрасен пар извлечен од некоја пракрасна стара слика….Тие прекрасно си одговарале еден на друг, дополнувајќи и соединувајќи се еден на друг, создавајќи целина, која е неможна да се разруши….Тоа беа Исус и Марија Магдалена, идните Спасители на човештвото, и неговата единствена и голема, идна љубов.

– Но тие изгледаат потполно поинаку! – Вистински изнанадена, плачев. – Воопште не се такви како што ги цртаат! Зар не се Евреи!?

– Никогаш не биле – Север ги спуштил рамената. – Тоа се луѓе, која што им била потребна моќ, многу “паметно” одлучиле да постанат “деца на убиениот Бог”, со самото тоа, постанале “избрани”, најопасни луѓе на светот. Исус бил син на Белиот Волхв (Маг, Мудрец, Свештеник, Жрец) и нашата ученичка, Ведуњата (Свештеница)Марија. Таа го роди, како би ја принела на Земјата неговота прекрасна душа.

Гледав во Север  вчудневидено….

– Зар не се Евреи Марија и Јосиф!? Зар сето тоа не случило во Назарет?….

– Никогаш не била еврејка Марија, Исидора, ниту Јосиф со Исус. Ведуњата Марија, која непосредно пред неговото раѓање стигнала тука на Меторите (Денешна Грција)за  да го роди тука, помеѓу Волхвите и Ведуњите. Но таа закаснила….

До Метори се стигнува и преку патот кога се оди од Битола накај Грција – Кожани, Јанина и Трикала….но некогаш во минатото овие духовни центри и територии не биле населени Грците-Ромеите, туку од Славјаните, меѓу кои и родот на Македонците…..

Метеори, Грција

Метеора (грчки: Μετέωρα) е регион во Грција, каде се наоѓаат седум манастири. Овие манастири се наоѓаат на 400 метри надморска височина над тесалиската рамнина во Централна Грција, 70 km западно од Лариса. Метеора се расположени на 240 km југозападно од Солун по патот Солун-Катерини-Лариса-Трикала-Панаја. Од седумте манастири, шест се отворени за посетителите. Скалните пештери на Метеора биле населени уште од 11 век од страна на христијаните. Всушност од тогаш и почнува Христијанството, бидејќи една од најголемите лаги е дека постои 2000 години. Во минатото, во овој комплекс постоеле дваесет и четири манастири.

Исус е роден недела дена порано, во зората, во мала крајбрежна куќа покрај река. Неговото раѓање го следела Светлата Утринска Ѕвезда. Нашите мудреци и се придружија на нејзе да го видат и заштитат. А неговиот учител и неговиот отец, стигнал да се поклони, на преубавата душа на својот новороден син. Волхвите го привикале на Земјата, за да ја сопре “чумата” која како пајак, веќе долго ја ткаела тука својата црна мрежа. И всушност вистината е дека Волхвите го испратиле Исус кон Евреите да ги ослободи од нивниот бог – Јехова, ова го пишува дури и во Новиот Завет. Но Исус не бил Евреин. Волхвите се надевале дека ќе биде доволно силен да го сопре црното Зло, кое веќе се проширило во светот. Но Исус, изгубил. ги потценил “големите слабости” човечки….Земјата не била спремна за неговото доаѓање, како ни за доаѓањето на Ведајите (Џедаите), Исидора. А ние не можевме да помогнеме. Кога ќе дојде правото време – ќе ја отвориме вратата. И, можно е, во светот да преовладее светлината. Но до тогаш нема да има уште многу време…..

 

Крај на 1/17 дел.

Текстот продолжува……..